Πρόκειται, πράγματι, για μία (;) συγκεκριμένη περίπτωση.Θα έχω τύψεις, κι εγώ, και θα δείτε γιατί , αν δεν τη σχολιάσω. Δηλώνει οτι απεργεί, αλλά κάνει κανονικά τα μαθήματά του. Γιατί; Εχει λέει κρίσεις συνείδησης. Και είναι πράγματι έτσι. Παλιά η γνωριμία και βαθειά η σχέση. Σταθερά “αδιόρθωτος”, ωραίος, με την αρχαία σημασία, δάσκαλος.
Διδάσκει στην ΣΤ΄ τάξη και δεν μπορεί, λέει, να αντέξει στη σκέψη οτι τα παιδιά αυτής της τάξης θα μείνουν με τόσα κενά! Δεν του είπα τίποτε, γιατί σε άλλη, παρόμοια περίπτωση, είχε έτοιμη την απάντηση: “Εσείς φταίτε”… Τον καμάρωσα μόνο. Ένοιωσα μια βαθειά ανεξήγητη ικανοποίηση.Και ενώ σκέφτηκα να του πω οτι πρόκειται γι απάτη, σιώπησα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Στις “κρίσεις” τα χάνεις καμιά φορά, δεν ξέρεις τι να κάνεις. Σκέφτομαι όμως: απάτη, από κάποια άποψη, αλλά ωραία απάτη, ένα αξιοθαύμαστο (δεν θα έλεγα, πωσδήποτε, αξιέπαινο) ψεύδος. Απάτη και αντίφαση. Αλλά θα μου πείτε δεν αντιφάσκει η κοινωνία, όταν μιλάει σχεδόν πάντα για το ΔΑΣΚΑΛΟ,αλλά στην πράξη εννοεί “δασκαλάκο”. Μήπως δασκαλεύεται απο κάποιους που βλέπουν, ίσως ακόμη, στο “φως” τη φωτιά; Και για την πολιτεία: Σας απατά κύριοι. Δεν κάνει αυτό που δηλώνει. Πρώτα βέβαια απατά τον εαυτό του. Κι αυτό για να λυτρωθεί από τις τύψεις. Για να είναι συνεπής σ΄αυτό που αγαπά, την εργασία του ή, αν θέλετε, στην “ανεκτίμητη” δουλειά του, στην οποία σκύβοντας μπορεί να ανυψώνεται αγέρωχος. Τί θα κάνετε; Θα τον τιμωρήσετε; Θα τον αμέιψετε… και πόσο, διπλά; Δεν θα ήταν υπερβολή; Θα επιμείνουν ίσως μερικοί:είναι αντιφατικός και απαράδεκτος. Τελικά, θα απαντήσω χωρίς δισταγμό: είναι μοναδικός, αξιοθαύμαστος, στην αντιφατικότητά του. Αντιφάσκει για να λυτρωθεί απ΄τη συνείδησή του. Νομίζω όμως οτι συγχρόνως διδάσκει, κάνει ένα εξαιρετικό μάθημα. Διδάσκει, με τον τρόπο του, οτι είναι ατίμητος. Τουλάχιστον αυτός ο ένας(;). Διδάσκει, νομίζω, διπλά. Σκέφτομαι μόνο τούτο: αν εκλείψουν κι αυτοί,οι ατίμητοι, λίγοι ή πολλοί, όλοι βασικά, θα έλεγα…, τί θα γίνουμε;